کاش در دهکدهءعشق فراوانی بود                  توی بازار صداقت کمی ارزانی بود

کاش اگر گاه کمی لطف به هم می کردیم           مختصر بود ولی ساده وُ پنهانی بود

کاش به حرمت دلهای مسافر هر شب               روی شفاف ترین خاطره مهمانی بود

کاش دریا کمی از درد خودش کم میکرد            قرض میداد به ما هر چه پریشانی بود

کاش به تشنگی پونه که پاسخ دادیم                 رنگ رفتار منُ لحن تو انسانی بود

مثل حافظ که پر از معجزه وُ عرفان است          رنگ شب ما هم کمی عرفانی بود

چقــدَر شعر نوشتیــــــــــم برای باران               غافل از آن دل دیوانه که بارانی بود

کاش سهراب نمی رفت به این زودی ها            دل پر از صحبت این شاعر کاشانی بود

کاش دلها پرِ افسانهء نیمـــــــــا میشد               و به یادش همه شب ماه چراغانی بود

کاش اسم همهء دخترکان ِ اینجــــــــا                نام گلهای پر از شبنم ایرانی بود

کاش چشمان پــُر از پرسش مردم کمتر             غرق این زندگی سنگی و سیمانی بود

کاش دنیای دل ما شبی از این شبها                  غرق هر چیز که میخواهیُ میدانی بود

دل اگر رفت شبی کاش دعایی بکنیم                  راز این شعر همین مصرع پایانی بود

                            راز این شعر همین مصرع پایانی بود

راز عشق در این است که به دیگری لذت ببخشی ، و لی عشق را برای لذت  نخواهی .

زیرا عشق حقیقی هوا و هوس نیست . هر چه نفس قوی تر باشد ، تقاضاهایش بیشتر می شود

و هر چه تقاضا های نفس قوی تر باشد ، خودپرستی را در تو بیشتر و بیشتر تقویت میکند .

عشق چهره واقعی خود را در ملایمت و مهربانی آشکار  میکند ،نه در لذت جویی .
راز عشق در مراعات حال دیگری است .هر قدر که  ملاحظه حال دیگران را می کنی ،

کسی را که دوست داری بیشتر ملاحظه کن

راز عشق در این است که  جاذبه های خود را با دیگری قسمت کنی .

جاذبه نیرویی لطیف و نافذ است که از دیگری دریافت می کنی . این نیرو تنها با بخشش رشد میکند...

                                                                                                  

            کردی آهنگ سفر اما پشیمان میشوی

                                                            چون بیاد آری پریشانم ؛ پریشان میشوی

           سر به زاتو گریه هایم را تگر بینی به خواب

                                                            چون سپند از بهر دیدارم ؛شتابان میشوی

           کردی اهنگ سفر شاید فراموشم کنی

                                                  من که میدانم تو همچون شمع ؛ گریان میشوی

         بشکند پیمانه ی صبرم ولی در چشم خلق

                                               چون دگر خوبان تو هم ؛ بشکسته پیمان میشوی

الفبای دوست داشتن را برایت تکرار کند و تو از او رسم محبت بیاموزی.

 نظرت چیه؟؟؟

از کبوتر پرسیدم زندگی چیست؟

         پر زد و جوابم نداد.

از خورشید پرسیدم زندگی چیست؟

               غروب کرد و جوابم نداد.

از دریا پرسیدم زندگی چیست؟

                                                               موج زد و جوابم نداد.

از انسان پرسیدم زندگی چیست؟

جواب داد.

             به غیر از خون دل خوردن

          اولش مرگ و آخرش مردن